میکرو ارگانیسم ها را می توان در آب خام رودخانه ها، دریاچه ها و آب های زیرزمینی یافت. در حالی که همه میکروارگانیسم ها برای سلامت انسان مضر نیستند، برخی از آنها مانند پاتوژن ممکن است باعث بیماری در انسان شوند. پاتوژن های موجود در آب می توانند از طریق سیستم توزیع آب آشامیدنی منتقل شوند و باعث ایجاد بیماری های منتقله از طریق آب در مصرف کنندگان شوند.
به منظور مبارزه با بیماری های قابل انتقال از طریق آب، روش های مختلف ضد عفونی برای غیرفعال کردن عوامل بیماری زا وجود دارد. در کنار سایر فرآیندهای تصفیه آب مانند انعقاد، ته نشینی، و فیلتراسیون، آبی که کلرزنی ایجاد می کند برای مصرف عمومی بی خطر است.
کلرزنی یکی از روش هایی است که می توان برای ضد عفونی کردن آب از آن استفاده کرد. این روش برای اولین بار بیش از یک قرن پیش مورد استفاده قرار گرفت و هنوز هم استفاده می شود. این یک روش ضد عفونی شیمیایی است که از انواع مختلف کلر یا مواد حاوی کلر برای اکسیداسیون و ضدعفونی منبع آب آشامیدنی استفاده می کند.
در واقع کلر یک ضدعفونی کننده قوی است که اکثر میکروارگانیسم ها از جمله باکتری ها، ویروس ها و تک یاخته ها را از بین می برد. در حالیکه کلر خالص یک گاز بسیار خطرناک است؛ با این حال، محصولات کلر تثبیت شده (مایعات و جامدات) ایمن تر، مقرون به صرفه تر و در دسترس هستند. این محصولات معمولاً برای ضد عفونی کردن آب آشامیدنی در موقعیت‌های مختلف استفاده می‌شوند:
- در سیستم توزیع آب لوله کشی.
- در کامیون های آب.
- در سطل ها یا قوطی های آب جمع آوری شده از پمپ های دستی.
همچنین به صورت دستی توسط متصدیان یا به طور خودکار توسط دستگاه پخش اضافه می شود.
مزیت کلیدی و اساسی کلرزنی نسبت به سایر روش های ضد عفونی این است که ممکن است باقیمانده ای در آب بماند و از آلودگی مجدد جلوگیری کند. نسبتاً مقرون به صرفه و به طور گسترده در دسترس است، همچنین می تواند بدون تجهیزات تخصصی دوزینگ شود، و اندازه گیری آن آسان است. با این حال، باید به دقت مورد استفاده قرار گیرد، و نظارت و دوز با دقت مدیریت شود تا از ضدعفونی به اندازه آب اطمینان حاصل شود.